BAS WIELKOGĘBOWY...

Występuje w Ameryce Północnej od Pojezierza Kanadyjskiego aż po Florydę, Teksas i Meksyk. W Europie został introdukowany w roku 1885, zarybiono nim głównie południową część kontynentu. Obecnie występuje jedynie lokalnie w takich jeziorach jak Tessiner, Wórther czy też jezioro Abra w Rosji. Do Polski przybył w 1912 roku. Jego populacja w naszych wodach spada.



Brak wymiaru i okresu ochronnego

Nazwa łacińska Micropterus salmoides

Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd okoniokształtne
Rodzina bassowate
Rodzaj Micropterus
Gatunek bass wielkogębowy



Żyje zarówno w rzekach jak i jeziorach. W swojej ojczyźnie dorasta przeważnie do 60 cm. Spotykano tam nawet okazy mierzące 87 cm i ważące 10 kg a nawet większe. W wodach Europy zazwyczaj nie przekracza 35 cm i 2 kg wagi. Jest gatunkiem stanowiskowym żyjącym głównie w spokojnych głębokich zatokach i starorzeczach. Jego ulubionym miejscem przebywania ( kryjówkami ) są okolice zatopionych korzeni oraz gałęzi drzew i krzewów a także duże kamienie. Młode bassy przebywają w płytkiej wodzie. Ryba ta jest odporna na zanieczyszczenia wody i wytrzymuje temperaturę nawet 36°C. Lubi wody ciepłe, bogate w roślinność, stojące lub o niewielkim przepływie. Żeruje wieczorem i wcześnie rano, przy dnie siejąc spustoszenie w stadach małych rybek. W czasie żerowania formuje się w stada.

Ciało bassa wielkogębowego jest krępe, lekko wygrzbiecone ( szczególnie u starszych osobników ) i bocznie ścieśnione. Głowa tej ryby jest duża ( ponad ¼ długości ciała ), wyposażona jest w wielki, przedni, szeroko rozwieralny otwór gębowy, – jego dolna krawędź sięga aż za oko. Łuski tej ryby są ktenoidalne ( elastyczne, o prostokątnym kształcie i falistych brzegach ). Płetwę grzbietową bass wielkogębowy ma dwuczęściową. Przednia jej część ma twarde promienie i jest znacznie mniejsza od tylnej, której promienie są miękkie. Płetwy brzuszne osadzone są blisko siebie, płetwa ogonowa lekko wklęsła. Grzbiet ma kolor ciemnozielony lub ciemnooliwkowy. Występują na nim nieregularne plamy, boki są srebrzyste, lśniące, a brzuch mieni się kolorem srebrzysto-zielonym z czerwonymi akcentami. Na głowie widoczne są skośne, ciemne pręgi. Wzdłuż ciała bassa wielkogębowego biegnie ciemna falista smuga. U osobników starszych smuga ta zanika, są one ubarwione jednolicie w kolorze ciemnooliwkowym lub szarozielonym.
 

Bass wielkogębowy jest drapieżnikiem. Odżywia się rybami, rakami, kijankami, żabami, skąposzczetami ( dżdżownice) i larwami owadów. Narybek bassa żywi się planktonem.
 

Dojrzałość płciową bass wielkogębowy osiąga w 3 lub 4 roku życia. Tarło bassa wielkogębowego przypada na miesiące maj i czerwiec. Samiec w wybranym przez siebie stanowisku wykopuje w podłożu nieckowate gniazdo, którego średnica wynosi około jeden metr. Samica składa do tego gniazda ikrę w ilości od 5000 do 10000 jaj. Średnica ikry wynosi ok. 1,5 mm. Do tarła bass wielkogębowy wymaga wody o temperaturze 18°C. Wylęg następuje po około dziesięciu dniach. Przez ten czas samiec opiekuje się ikrą strzegąc dostępu do gniazda.

Z wędkarskiego punktu widzenia ryba nadająca się do celów sportowych. Nie spełniła jednak oczekiwań europejskich hodowców, przez co jej populacja jest w Europie zanikająca. Fakt ten nie jest bez znaczenia dla ryb europejskich, gdyż bass wielkogębowy okazał się być rybą inwazyjną nie korzystnie wpływającą na populację ryb rodzimych.

                  marfish (Marek Malman)