BELONA

BELONA pospolita (Belone belone) jest gatunkiem ryby morskiej z gatunku ryb belonokształtnych, przynależy do rodziny belonowatych (Belonidae)




Ryba ta zamieszkuje wody pelagialne wschodniego Oceanu Atlantyckiego. Występuje również w morzu Śródziemnym, Północnym i Czarnym. W Polsce jest przez wędkarzy poławiana w przybrzeżnych wodach Bałtyku.




Belony mają charakterystyczną budowę ciała i trudno je pomylić z innym gatunkiem, chociaż nie licząc głowy i ogona, kształtem zbliżona jest do węgorza. Ma wydłużone ciało, pokryte małymi, cykloidanymi łuskami. Płetwy brzuszne, grzbietowa i odbytowa wyraźnie przesunięte w stronę ogona. W płetwach wyraźnie widać brak promieni twardych. Głowa mała a obydwie szczęki dość długie i uzbrojone licznymi, drobnymi i bardzo ostrymi zębami. Ubarwienie to grzbiet ciemnoniebieski lub ciemnozielony, boki srebrzyście lśniące, natomiast część brzuszna jest biała z żółtym połyskiem.


 

Ciekawostką jest to że u młodych osobników widać wyraźnie że górna szczęka jest o wiele krótsza od dolnej. Belona jest gatunkiem jajorodnym. Tarło przypada na maj - lipiec, a czasami nawet trze się do sierpnia. Składa jajeczka o średnicy 3 - 3,5 mm w ilości od 1000 do nawet 35000 szt. Ikra zaopatrzona jest w długie nici czepne, co w znakomity sposób umożliwia złożenie jej na roślinach czy podwodnych kamieniach, do których z łatwością się przykleja. Po około pięciu tygodniach wykluwają się młode larwy, których długość oscyluje w granicach 12 mm i trzymają się przez jakiś czas blisko brzegu.




Dorosłe osobniki osiągają długość około 90 cm, a w wieku 3-4 lat osiąga wagę poniżej 1 kg. Prowadzi życie stadne. W momencie kiedy zmierza na tarło pływa w dużych ławicach, blisko powierzchni wody . Kiedy jednak po tarle, około lipca do jesieni, a więc do momentu aż całkiem opuszczą nasze wody, można ją spotkać na głębokości 7 do 10 m. Do jej jadłospisu zaliczyć należy przede wszystkim małe rybki, choć nie pogardza również skorupiakami czy szczególnie młode zajadają się planktonem. Nie należy do ryb płochliwych, płynąc łodzią można je obserwować koło burty a i łowienie w kliwaterze na trolling, zaraz za silnikiem jest czymś całkiem normalnym. Czasem spławi się atakując rybkę (tobiasza lub ciernika) na powierzchni a odbywając tarło przy spokojnej wodzie znaczy swoją obecność licznymi spławami i zawirowaniami wody powstającymi w trakcie godów. Czasami kiedy się nam zepnie i dostanie kotwiczką, możemy zaobserwować jej dziwacznie zachowanie. Są to podobne do pierwszej fazy delfinich i kilkakrotnie powtarzane skoki, podczas których belona wyskakuje nad lustro wody , w 2/3 swojej długości, po czym opada z powrotem do wody pod tym samym kątem, pod którym wyskoczyła.
 

Ma jeszcze jedną cechę wyróżniającą ją od innych ryb, mowa tu oczywiście o ościach, które mają turkusowy lub ciemno turkusowy kolor. Jest to spowodowane obecnością w nich biliwerdyny.




Jej mięso choć nie należy do rarytasów, dość dobrze smakuje na ciepło zaraz po usmażeniu . Ze względu na bardzo dużą ilość brań, jak i waleczność chętnie poławiana jest z łodzi, jak i z brzegu przez wędkarzy. Szkoda tylko że niektórym brakuje wyobraźni i zabierają wszystkie, jakie uda się wyciągnąć z wody...


Brak okresu i wymiaru ochronnego.



                                  jurcys (Jurek Borus)