OKOŃ
Okoń (Perca fluviatilis) ryba z rodziny okoniowatych.
Z równym powodzeniem występuje w wodach stojących jak i płynących, słodkich (jeziora, rzeki, zbiorniki zaporowe itp), można go również spotkać w przybrzeżnych, słonych wodach Bałtyku. Jest rybą stadną, dlatego osobniki przeważnie tych samych roczników i wymiarów, tworzą liczne ławice. Starsze i tym samym duże okonie zazwyczaj prowadzą samotny tryb życia, lub pływają w niewielkich, liczących po kilka osobników grupach.
Ciało okonia pokryte jest dobrze osadzoną w skórze, drobniutką łuską, jest wysokie i bocznie spłaszczone. Grzbiet przeważnie ciemnozielony, boki o wiele jaśniejsze a brzuch biały lub żółtawy. Na grzbiecie i po bokach ciało ozdobione jest 5 - 9 poprzecznymi ciemnymi smugami. Płetwy mają kolor od szarej grzbietowej z ciemnymi plamami, drugiej zielonkawożółtej, natomiast piersiowa jest żółtawa a pozostałe mają jaskrawoczerwony kolor. Ubarwienie zależy w dużym stopniu od głębokości wody na jakiej żyją dane osobniki.
Tarło wypada przeważnie na przełomie IV - V. samica na płytkich wodach składa od 15000 - 20000 tyś ziarenek ikry, którą przykleja do roślin, zanurzonych kamieni czy gałęzi. Wylęg następuje po około dwóch tygodniach.
Podstawowym pożywieniem okonia są ryby oraz większe bezkręgowce. Wyposażony jest dość duży otwór gębowy, co umożliwia mu pożeranie ryb o znacznych rozmiarach. Narybek w początkowym stadium odżywia się planktonem, później ikrą innych ryb, w szczególności gustuje w ikrze ryb karpiowatych. Dorosłe osobniki mogą osiągnąć długość nawet do 60 cm. i wagę do 4 kg.
Szkoda że okoń nie podlega okresowi ochronnemu, gdyż jego populacja bezustannie się zmniejsza. Jest rybą bardzo chętnie łowioną przez spinningistów, a szczególnie jest obiektem zainteresowania amatorów łowienia z pod lodu...Okoń jest też łowiony na małe żywe rybki, nie pogardzi również czerwonym, czy białym robakiem.
Wymiar ochronny 15 cm.
Limit dobowy 5 kg.
Rekord Polski to okoń o wadze: 2,65 kg. i długości 72 cm.
Złowiony w 1993 roku.
jurcys (Jurek Borus)
