AMUR BIAŁY

Naturalnie występuje w Chinach i dorzeczu Amuru aż po rzekę Czerwoną. Nie można dziś ustalić jego pierwotnego zasięgu. Od 1950 roku trafił do wód europejskich, do których został introdukowany ze względu na swe duże zalety. W Polsce pojawił się w 1964 roku. Nie oparły się amurowi także wody Ameryki Północnej, Australii, Indii, Rosji i Afryki , do których został sztucznie wsiedlony.



Na wodach PZW nie posiada wymiaru ochronnego,

jak również okresu ochronnego

Nazwa łacińska: Amur biały - Ctenopharyngodon idella

Rekord Polski: 39.20 kg - 132 cm
 

Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd karpiokształtne
Rodzina karpiowate
Rodzaj Ctenopharyngodon
Gatunek amur biały




Żyje w małych stadach w rzekach nizinnych i jeziorach. Hodowany jest w stawach. W naszym kraju dobrze się czuje w zbiornikach zasilanych ciepłą wodą elektrowni. Można go także spotkać w Wiśle, Bugu i Odrze. W Polsce się nie rozmnaża. Amur biały wytrzymuje dość niskie temperatury wody, jest jednak rybą typowo ciepłolubną. W zimie ciało amura pokrywa się grubą warstwą śluzu.
 

Z wyglądu podobny nieco do klenia. Ciało ma wydłużone, walcowate, tylko nieznacznie spłaszczone bocznie. Głowa szeroka z tępym zagłębionym między otworami nosowymi pyskiem. Otwór gębowy lekko dolny. Ma dwa szeregi zębów gardłowych. Brzuch amura jest zaokrąglony. Grzbiet amura białego ma kolor ciemnozielony czasem czarnozielony, boki żółtozielonkawe, jasne. Łuski tworzą na ciele amura wzór siatki mając ciemniejsze obramowanie brzegów.
 

Narybek początkowo odżywia się drobnymi organizmami zwierzęcymi. Kiedy dorasta do około 6 cm przestawia się na pokarm wyłącznie roślinny. Żerowanie rozpoczyna dopiero gdy temperatura wody przekroczy 12 °C. Amur biały jest rybą ogromnie żarłoczną. W optymalnych warunkach potrafi dziennie zjeść pokarm o ciężarze nawet 120% jego ciała. Jego nie strawione odchody użyźniają mocno wodę przyczyniając się do rozwoju fito i zoo – planktonu. To zjawisko nie jest korzystne dla zbiorników. Dlatego waśnie zbiorniki zarybiane amurami są także zarybiane tołpygami – rybami które odżywiają się właśnie fito i zoo – planktonem.
 

W swoim naturalnym środowisku czyli w Chinach w rzece Jangcy dojrzałość płciową amur biały osiąga w wieku od 4 do 5 lat, a w wodach chłodniejszych w wieku od 6 do 8 lat. Tarło odbywa się od kwietnia aż przez cale lato. Ikra składana jest w sinym prądzie wody na żwirowym podłożu. Spływa ona z prądem wody a inkubacja w ciepłej wodzie ( 27-29°C) trwa od 32 do 40 godzin. Amur biały żyje średnio 15 lat osiągając około 1 m długości i wagę grubo ponad 30 kg. W Polsce sztuczne tarło przeprowadza się w miesiącach czerwiec i lipiec.
 

Dla wędkarzy jest cenną zdobyczą. Łowi się go głównie na sprzęt karpiowy i to właśnie karpiarze najczęściej łowią amury. Łowi się go na przynęty roślinne różnego rodzaju oraz kulki proteinowe o owocowym zapachu, jednak za przynętę najbardziej doskonałą na amura uważa się śliwki kompotowe. Amur po zacięciu często zachowuje się bardzo spokojnie dając się łatwo holować. Dopiero przy brzegu rozpoczyna swą walkę, sprawdzając wędkarski kunszt i jakość sprzętu swojego łowcy.

                  marfish (Marek Malman)