SIEJA

Występuje w Wielkiej Brytanii, Irlandii, zlewisku Morza Bałtyckiego, w północnej Rosji oraz w Alpach. W Polsce w jeziorze Łebsko na Pomorzu żyje gatunek endemiczny – sieja łebska. Sieja spotykana jest także w jeziorach Wdzydze, Wigry a także w innych jeziorach oraz w rzekach na Pomorzu i w Bałtyku. Tworzy formy wędrowne i osiadłe.




Okres ochronny - 15 X – 31 XII ( PZW do 31 I)

Wymiar ochronny 35 cm

Nazwa łacińska - Coregonus lavaretus




Domena – eukarionty

Królestwo – zwierzęta

Typ – strunowce

Podtyp – kręgowce

Gromada – promieniopłetwe

Rząd – łososiokształtne

Rodzina – łososiowate

Podrodzina siejowate

Rodzaj - Coregonus

Gatunek – sieja wędrowna




Sieja ma ciało śledziowate i zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe. Swym wyglądem przypomina bardziej ryby karpiowate niż łososiowate, do których należy. O jej przynależności do łososiowatych świadczy płetwa tłuszczowa. Głowa tej ryby jest mała o spiczastym pysku przypominającym nos. Otwór gębowy jest u siei wysoko wcięty i sięga aż do przedniej krawędzi oka. Ma on w zależności od rasy położenie końcowe lub dolne. Grzbiet siei ma kolory od niebieskawozielonego do ciemnozielonego. Boki i brzuch są białe lub srebrzyście lśniące. Łuski wyraźnie większe niż u innych gatunków z rodziny łososiowatych. Przez całą długość ciała siei biegnie pełna linia boczna.
 

Jest rybą żyjącą w stadach. Do trzeciego roku życia odżywia się głównie planktonem, później przechodzi na pokarm bentosowy. Nie gardzi skorupiakami oraz larwami owadów. Dorosłe osobniki odżywiają się także drobnymi rybkami. Rośnie dość szybko, osiągając w ciągu 4 lat ciężar 1 kg. Największe spotykane okazy tego gatunku miały po ok. 60 cm długości i wagę 6 kg. W jeziorach ubogich w pokarm sieja karłowacieje osiągając długość zaledwie od 10 do 20 cm. Latem w ciągu dnia przebywa w głębszych miejscach gdzie woda jest chłodna i zasobna w tlen. Nocą podpływa bliżej brzegu w okolice trzcin. W listopadzie i grudniu przebywa przy brzegu o żwirowato - piaszczystym dnie, na którym składa ikrę. Formy wędrowne siei np. te żyjące w Bałtyku na tarło wpływają do zatok i zalewów morskich a także do dolnych biegów rzek. Sieje mieszkające w jeziorach także często w czasie tarła wpływają do rzek. Wyjątkiem jest tu odmiana żyjąca w jeziorze Badeńskim, która wyciera się w otwartej toni wodnej nad głębokimi miejscami. Tarło odbywa o różnych porach w zależności od typu zamieszkiwanych wód. Trwa ono od września do grudnia.
 

Z wędkarskiego punktu widzenia jest rybą bardzo ciekawą. Można ją łowić nocą na przynęty zwierzęce zakładane na małe haczyki. Nie najgorsze wyniki przynosi także metoda muchowa. W zimie łowiąc spod lodu możemy skusić sieję na bardzo ciężkie przynęty spinningowe opadające na głębokość powyżej 10 m.
 

Do niedawna pod nazwą Coregonus lavaretus opisywana była większość euroazjatyckich oraz część północnoamerykańskich siejowatych. Obecnie przyjmuje się, że populacje wyjściowe pochodzą z jezior Bourget i Aiguebelette (Francja) oraz Jeziora Genewskiego. ( Wiki)

                    marfish (Marek Malman)