WYPRAWA NAD WIELKĄ WODĘ
26 czerwca – pierwszy tak na prawdę letni dzień. Pogoda bardzo piękna, gorąco, słonecznie a na wieczór zapowiadane są burze. Wszystko zapowiadało idealną wyprawę na ryby z jednym wyjątkiem. Wisła zrobiła nam na złość wyszła sobie z koryta i płynie przy samym wale. Wybrałem się więc na spacer aby ocenić sytuację. Doszedłem do wału i rzeczywiście było tak jak mówili Wisła przy wale. Bardzo optymistycznie stwierdziłem, że parę kilometrów w górę rzeki będzie lepiej bo tam są wyższe brzegi. I z taką wiadomością wróciłem do domu.
Mateusz tak jak i ja miał nieodpartą chęć sprawdzenia co przy takim stanie wody można złowić. No to szybkie pakowanie sprzętu i piechotką kila kilometrów nadciągamy nad Wisłę. Doszliśmy do wału i z lekkimi obawami zastanawiamy się co za nim ujrzymy. Kiedy na niego weszliśmy bardzo się ucieszyłem, miałem rację, wody przy wale nie było. Tak sobie idziemy polną drogą i nagle stop. Woda jednak wyszła z koryta. Pomyślałem, że to mały dołek a za nim będzie już wyżej i się gdzieś rozłożymy i wszedłem do wody.
Wody jednak było sporo bo sięgała aż po wrażliwe miejsca. Mateusz ruszył za mną. Po kilku metrach głębszej wody zaczęło się spłycać. Idąc po drodze w wodzie do pół łydki zobaczyliśmy że wszystkie źdźbła trawy które wystają nad powierzchnię są czarne. Taki kolor nadały im całe masy robactwa i ślimaków, które nie radziły sobie w wodzie i uciekały najwyżej jak się da. Dostarczały one wiele radości drobnym rybom które w poszukiwaniu spokojniejszej wody i pokarmu za wodą wyszły z koryta. Idąc po wodzie zaczęliśmy poważnie wątpić,że znajdziemy gdzieś skrawek suchego lądu ale nie po to tyle kilometrów zrobiliśmy aby przed samym celem wyprawy zwątpić. Wreszcie jesteśmy, a miejscu gdzie według mnie miało być wysoko wystawała malutka wysepka. Jej powierzchnia to kilka może kilkanaście metrów kwadratowych. Gdyby woda przybrała jeszcze 10 cm wysepka stała by się podwodną górką, Cieszyliśmy się że mamy gdzie odpocząć i zarzucić wędki. Zestawy poszły do wody a my w promieniach słońca zaczęliśmy popijać piwko. Nasz spokój przerwały najróżniejsze robaki, które tak jak my w poszukiwaniu lądu masowo wtargnęły na „naszą” wyspę. Po chwili łaziły już po nas i po plecakach stada mrówek. Nie było nawet gdzie usiąść więc stojąc wyczekiwaliśmy drgnięć szczytówek.
W ciszy zauważyliśmy, że w tej brudnej szybko rwącej wodzie są jakieś ryby. Na powierzchni wody przy zwisającej trawie pojawiały się koła co oznaczało że drobnica ucztuje na biednych robaczkach na drobnicy ucztowały mewy i bolenie. Niestety piwko się skończyło, robaki nie oddawały wyspy bez walki, zaczęły pojawiać się pierwsze chmury burzowe a co najważniejsze szczytówki pozostawały nieruchome. Ogłosiliśmy odwrót. Na szczęście woda w tym czasie nie przybrała i nie musieliśmy się moczyć więcej niż poprzednio. To już tradycja, że drogę powrotną próbujemy sobie skrócić. Poszliśmy między krzewami po wysokich trawach co chwilę brodząc w wodzie. Suchego miejsca obok nas szukał młody jelonek. Podrapani i mokrzy dochodziliśmy już do wału. Został nam tylko jeden dołek do pokonania. Woda w nim była czysta bo nie pochodziła bezpośrednio z Wisły tylko z podsiąków a w tym dołku roiło się dosłownie od rosówek. Kilka minut i wyzbieraliśmy co ładniejsze sztuki teraz trafią do naszej hodowli.
