WZDRĘGA

WZDRĘGA (Scardinius erythrophthalmus) jest rybą z rodziny karpiowatych, potocznie nazywana krasnopiórką.

Ryba ta zamieszkuje prawie całą Europę. Najlepszym dla niej środowiskiem są silnie zarośnięte, wolno płynące rzeki nizinne. Spotykana dość często w w jeziorach, szczególnie z dnem mulistym. Jest rybą stadną, choć ławice zazwyczaj nie są liczne i lubią skupiać się przy powierzchni w warstwach nasłonecznionej, ciepłej wody, szczególnie w dobrze nagrzanych zatoczkach. Jednakże wczesną wiosną i jesienią kiedy słońce tak mocno nie grzeje, ryba ta wybiera bardziej zmąconą wodę i wówczas możemy ją spotkać przy dnie, na dość znacznych głębokościach.

Jest rybą bardzo często przez wędkarzy myloną z płocią, od której różni się bardziej jaskrawym ubarwieniem i silniej spłaszczonym ciałem. Dorosłe osobniki osiągają średnio długość od 25 do 30 cm, choć niektóre osobniki mogą mieć nawet ponad 40 cm, przy czym ich waga dochodzi nawet do 1 kg. Ponoć jest niesamowicie żywotna, bo niektóre osobniki dożywają nawet do 20 lat.

Ciało wzdręgi jest bocznie spłaszczone, grzbiet ma barwę niebieskozieloną, która po bokach przechodzi w srebrzystobiały z wyraźnym złotawym odcieniem. Posiada dość mały otwór gębowy, w położeniu końcowym skierowanym skośnie ku górze. Płetwy grzbietowa i piersiowe są szare z wyraźnym czerwonawym odcieniem, a pozostałe płetwy mają barwę jaskrawoczerwoną. Pomiędzy płetwą odbytową i płetwami piersiowymi znajduje się pokryty łuskami, ostry kil. Ciało pokryte jest dużą , kulistą łuską, której wzdłuż linii bocznej jest około 40. W płetwach piersiowych po 16-17 promieni, w grzbietowej 10-12, a płetwa odbytowa ma ich 12-14. Tęczówka oka jest koloru żółtego, czasami pomarańczowego.

Wzdręga dojrzałość płciową osiąga pomiędzy drugim a czwartym rokiem życia i ich tarło przypada na przełomie kwietnia i maja, jednak kiedy wiosna jest chłodna i woda mało zimna tarło może odbywać się dopiero w czerwcu. samica na czas tarła przybiera szatę godową , jej głowa grzbiet pokrywa się wysypką tarłową. Wzdręgi na tarło wybierają porośnięte dobrze nagrzane płycizny gdzie w bujnej roślinności samica składa około 100 000 czerwonych jajeczek, których średnica nie przekracza 1,5 mm. Ikra jest bardzo kleista i dzięki temu przykleja się z łatwością do roślin i tam po okresie inkubacji, który trwa zazwyczaj od 3 nawet do 10 dni wykluwają się młode. Tarło wzdręgi odbywa się prawie zawsze w tym samym czasie co tarło płoci.

Młode osobniki na początku odżywiają się jedynie planktonem, o po osiągnięciu około 8 cm ich pokarmem głównym staję się roślinność wodna. Do ich menu należy jeszcze zaliczyć niewielkie organizmy zwierzęce, różne owady i larwy. Pokarm w postaci larw i różnych robaków pobierają wraz z glonami bezpośrednio z rosnących na ich żerowisku łodyg roślin. Duże osobniki w wodach gdzie brakuje tradycyjnego, wartościowego pokarmu potrafią polować na drobny narybek innych ryb.

Ryba ta niema dużego znaczenia gospodarczego, choć jest poławiana przez rybaków. Chętnie jest łowiona również przez wędkarzy metodą spławikowo-gruntową, choć zdarzają się przypadki przyłowu tej ryby w metodzie spinningowej, na małe paproszki. Przynęty stosowane i w miarę skuteczne to białe i czerwone robaki, bardzo często można ją złowić na ciasto czy też takie ziarna jak kukurydza czy ciasto. Jest rybą podobnie jak płoć waleczną i na bardzo delikatny zestaw, potrafi dostarczyć niemałych emocji. Czasami jest hodowana w przydomowych sadzawkach, gdzie z dobrym powodzeniem prezentuje swe piękne ubarwienie.