ŚWINKA

Świnka (Chondrostoma nasus) – ryba z rodziny karpiowatych.

Ryba ta najchętniej przebywa w podgórskich rzekach, bystrych potokach, w krainie lipienia i brzany. Jest rybą stadną i żyje gromadnie w niezbyt głębokich rzekach o silnym nurcie. Wybiera miejsca o lekko zamulonym, piaszczystym czy nawet kamienistym podłożu. Nie przekraczającym głębokości dwóch metrów. Jej nieliczne populacje zamieszkują środkową Europę i północną Azję.

Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd karpiokształtne
Rodzina karpiowate
Rodzaj Chondrostoma
Gatunek świnka

Tarło świnki Odbywa się w wodzie o temperaturze 12-18 °C i przypada na przełomie kwietnia i maja. Przy czym należy zaznaczyć że osobniki gotowość do tarła, czyli gotowość płciową osiągają dopiero między czwartym a piątym rokiem życia. Biorąc po uwagę fakt że ryby tego gatunku potrafią dożyć później starości, bo nawet siedemnastu lat. To nie dojrzewają zbyt późno. Na czas tarła ryby te przywdziewają szatę godową. Szczególnie samce starają się przypodobać swoim partnerką. Na czas tarła ich głowa i górna część tułowia , pokrywa się jasnymi krostkami, tak zwaną wysypką tarłową. Charakterystyczne dla tego gatunku są również mające miejsce podczas tarła, często wyskoki nad powierzchnie wody. Myślę że są to typowe popisy, jednak bardzo efektowne. Samice w zależności od wielkości składa różną ilość ikry. Jednak możemy to uśrednić i przyjąć że jest to średnio, około 30 000 tyś jajeczek. Jajeczka ikry mają ochronną, zielonkawą barwę i składane są w na płyciznach o dnie piaszczystym, lub żwirowym. Po upływie od dziesięciu do nawet trzydziestu dni wykluwa się młody narybek. Zamieszkuje on miejsca kamieniste i w początkowym okresie kamienie służą mu jako schronienie.

Świnka jest rybą nie wymagającą szczególnie wymyślnego pokarmu. Wystarczają jej pokarm roślinny, a właściwie jego szczątki. Tego pokarmu na dnie jej żerowisk nie brakuje. Potrafi swoimi wargami zeskrobać (dzięki specjalnej budowie) ze znalezionych na dnie kamieni, czy innych przeszkód wodnych narost. Czyli czyste glony. W swoim sposobie odżywiania posuwa się o wiele dalej. Jest na tyle silna żeby w poszukiwaniu smakołyków, takich jak larwy owadów, kiełże i mięczaki, przesunąć nawet dość duży kamień.

Świnka ma wydłużoną budowę ciała i przy tym owalny jego przekrój. Posiadam stosunkowo małą głowę, w której znajduje się dolny otwór gębowy. Twarde , chrząstkowe wargi, których dolna wyposażona jest w ostrą krawędź, umożliwiającą wcześniej wspomnianą metodę pozyskiwania planktonu. Po prostu służy rybie za skrobaczkę! Ciało świnki jest ubarwione kolorowo. Grzbiet zazwyczaj jest w kolorze szarozielonym, boki wyraźnie jaśniejsze ze srebrzystym połyskiem. Brzuch świnki jest biały przechodzący czasami w żółtawy. Głowa z kolei, a właściwie jej wierzch jest wyraźnie ciemny. Posiada głęboko wciętą płetwę ogonową o rogalowatym kształcie. Natomiast płetwy grzbietowa i płetwa brzuszna osadzone są w jednej linii. Również płetwy mają różne ubarwienie. Przy czym płetwy parzyste i odbytowe są zabarwione na czerwono. Natomiast płetwa ogonowa jest czerwonobrunatna i w swojej dolnej części, intensywniej przebija się czerwona barwa.