STYNKA

STYNKA (Osmerus eperlarus)
 

To niewielka ryba anadromiczna należąca do rodziny ryb stynkowatych (Osmeridae)
Zamieszkuje przybrzeżne wody Europy od północnej Hiszpani po Morze Bałtyckie. Spotykana również w państwach nadbałtyckich w tym i w Rosji. W Polsce można ją spotkać w wodach przybrzeżnych Bałtyku, przebywa również w Zatoce Gdańskiej, w Zalewie Wislanym jak i w Szczecinskim. Czasami zapuszcza się w górne granice Wisły i Odry.Jej populacja jeziorowa lub wędrowna odbywa wędrówki między rzekami i jeziorami na terenie Norwegii i Danii. 
 

Kiedyś miała dość duże znaczenie gospodarcze, ponieważ jej mięso ma charakterystyczny zapach świeżego ogórka i chętnie była przerabiana na konserwy rybne. Produkowano z niej również tran i paszę dla zwierząt. Od dłuższego czasy populacja tej ryby się zmniejsza i to nie koniecznie w skutek nadmiernych odłowów. Związane to jest z coraz większym zanieczyszczeniem naszych wód, Biorąc pod uwagę fakt że ryba ta jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia, nic dziwnego że jej liczebność spada.

Stynka ma wrzecionowate, wydłużone ciało i dorosłe osobniki są w stanie osiągnąć długość do 30 cm. Ubarwienie jest zmienne i zależy od środowiska w którym obecnie przebywa. Można by nawet powiedzieć że ubarwienie zależne jest od koloru wody w której pływa. Ogólnie ciało jest srebrzyste z ciemniejszym grzbietem. Pokryte jest stosunkowo dużymi, przezroczystymi łuskami. Głowa duża, z charakterystycznie lekko wysuniętą do przodu szczęką dolną i jak na swoją budowę wyjątkowo dużymi zębami.
 

Tarło stynki odbywa się w dużych stadach, w zależności od temperatury wody na przełomie lutego i może trwać do maja. Ciekawostka jest fakt że tarło odbywa się jedynie w nocy. Na swoje tarliska wybiera płytkie, dochodzące do 1 metra odcinki rzek lub jezior, o dnie piaszczystym lub kamienistym. Potrafi przewędrować nawet do 30 km w poszukiwaniu odpowiedniego tarliska. Przytwierdza ikrę do podłoża za pomocą czegoś w rodzaju podstawki, powstałej wskutek pęknięcia zewnętrznej błony jajowej. Inkubacja ze względu na niską temperaturę bo około 6 stopni, trwa około miesiąca Wykluwające się po tym okresie larwy mają długość 5 do 6 mm, i zaopatrzone są w znajdujące się w woreczkach żółtkowych kuleczkę oleistą, umożliwiającą pływanie. Po osiągnięciu około 5 cm młode stynki spływają do morza, gdzie po pierwszym roku życia osiągają długość 8 cm. Dojrzałość płciową stynka osiąga w drugim roku życia. Żyje zazwyczaj od 2 do 3 lat, choć są osobniki które potrafią dożyć nawet do 8 lat.

Jest to ryba mało wybredna jeżeli chodzi o pokarm. Zjada niemal wszystko co spotka na swej drodze. Już w drugim roku staje się rybą drapieżną i oprócz ryb innego gatunku, najczęściej zjada mniejsze i słabsze osobniki swojego gatunku. Młode w pierwszym roku życia żywią się głównie okrzemkami, oczlikami i wrotkami, a kiedy trochę podrosną głównym pokarmem staje się zooplankton oraz larwy ochotkowatych.
 

Jest doskonałą przynętą na sandacza i często kiedy wchodzi do górnej części rzek jest obiektem zainteresowania wędkarzy. Jest obiektem zainteresowania jeszcze kogoś. Możemy być pewni że w towarzystwie stynki zawsze na ucztę gromadzą się sandacze... 

           jurcys (Jurek Borus)